Een punctie volgt, is dit zonder risico?

Na de mamaografie en volgt de punctie
Hoewel het rapport (dat ik naderhand in handen kreeg) van de radioloog over de mammografie en echo vermeldde dat met 95% zekerheid al vaststond dat mijn tumor maligne (kwaadaardig) was, was het toch eerst nodig nog een punctie te nemen van de tumor. Zo werd mij althans verteld door de radioloog in opleiding.

Ik maakte dan ook niets vermoedend een volgende afspraak want ik wilde het natuurlijk zeker weten. Men maakt tenslotte ook fouten en ik hoopte dan ook op een foute diagnose…

De punctie
Een week later kon ik terecht en verdween er tot 3 keer toe dwars door mijn borst en tumor een punctienaald met een diameter van 6 mm -wat achteraf gezien reusachtig is- om een ‘hapje’ weefsel weg te halen voor nader onderzoek. De holle naald werd geschoten en tegelijkertijd gedraaid, zodat er als het ware weefsel in de holle naald verdwijnt. Terwijl ik mij dit zo lag voort te stellen realiseerde ik mij ook dat de naald het volgende pad volgde:

Via gezond weefsel door de tumor, dan weer in gezond weefsel en dezelfde weg weer terug… Bij de derde klap kwam de naald op mijn borstbeen terecht en ik realiseerde mij dat daar doorbloed spierweefsel zit en lymfeklieren…

Ik stelde meteen de vraag aan dezelfde radioloog in opleiding: De naald schiet door en neemt dan toch ook weefsel mee uit de tumor? En als je de naald terugtrekt wat er aan zit aan cellen komt dan toch ook in het gebied terecht wat voor de tumor zit? Ik raakte een beetje van streek. Sorry, maar ben je niet bang voor uitzaaiingen op deze manier?

De arts in opleiding probeerde mij gerust te stellen, dat was geen risico zei hij en dit was een normale procedure.  Ik gaf het niet al teveel aandacht, want ik had zoveel al aan mijn hoofd, maar het zat me niet lekker en hoe langer ik er over nadacht hoe minder ik begreep waarom een punctie nodig is.

De uitslag
Enkele dagen later krijgen we de uitslag. We moeten daarvoor naar het ziekehuis komen en mijn man en ik lopen samen naar wachtkamer. We hebben over niets anders gepraat de afgelopen dagen, maar totdat je het zeker weet, weet je eigenlijk niets en probeer je jezelf en je omgeving niet onnodig van streek te maken. Het punctie onderzoek moest dus uitsluitsel geven. De chirug van de mammapoli ging zitten en viel meteen met de deur in huis. “Ik moet u helaas mededelen dat u kanker heeft.” Hij kwam meteen ter zake en vertelde mij dat hij verwachtte dat het met een simpele operatie op te lossen zou zijn. Chemo of bestraling zouden wellicht helemaal niet nodig zijn.

Ik hoorde alleen nog dat hij mijn operatie niet zou kunnen doen, vanwege vakantie en zijn collega dokter van Overbeeke het zou gaan overnemen. Dat was een wat andere man dan hij, zei hij nog, patienten vonden hem wat moeizamer communiceren, maar hij zou zijn vrouw ook door dr. van Overbeeke laten opereren mocht het nodig zijn. Bij het afsprakenbureau konden we een afspraak gaan maken voor de operatie, dat moest maar zo snel mogelijk gebeuren…

Veel later blijkt dat de punctie kankercellen heeft losgemaakt die naar mijn lymfeklieren zijn gegaan. Je zou dus verwachtten dat mijn lymfeklieren ook hadden moeten worden verwijderd. Dat gebeurt echter niet. Ik zal je later uitleggen waarom dit niet gebeurt, godzijdank uiteraard, maar de beslissingen die de artsen nemen blijken verre van logisch.

Eerst vertel ik je over de operatie…lees hier verder