Lieve mensen,
Zovelen van jullie hebben mij de afgelopen jaren gezegd dat de titel van mijn blog niet goed gekozen is. Het woord strijd zou mij niet helpen om kanker te overwinnen. Zij vertelden mij dat ik mijn tumor moet liefhebben. Wat? Liefhebben?
Ik zit in de shit vanwege die tumor! Maak me zorgen, moet mijn leven aanpassen, onderzoeken ondergaan en wat al niet. En er hangt permanent een zwaard van Damocles boven mijn hoofd en dat moet ik liefhebben???? Opzouten met je woorden, lekker makkelijk, beetje tegen me aanpraten, ga even kijken hoe het is als je zelf kanker hebt, ja!!! GRUMPH!
Ja, ja ik zie ook wel een brightside… Ik heb veel dingen in mijn leven ten positieve gekeerd. Ik leef gezonder, heb een minder gejaagd leven, minder energie zuigende relaties, heb een betere relatie met mijn man waarin de liefde weer helemaal terug is, geniet veel meer van kleine dingen, heb een super lieve hond en hou nog intenser van mijn kinderen. Ik zeg zelfs sinds een jaar of drie dat ik nooit meer terug wil naar mijn leven van voor de kanker. Maar om er nu meteen van te houden?
Omdat ik inmiddels ook wel zover was dat ik begrijp dat strijd ook stress oplevert, heb ik mijn strijd al enkele keren afgezwakt naar een strijd tegen mijzelf. Niet direct gericht op mijn tumor, maar tegen mijn oude gewoontes en overtuigingen die me verhinderen voor mezelf het goede te doen. Zoals,… ach waar zal ik beginnen? Mijn leven, en van de meesten van ons, zit bomvol met slechte gewoontes, teveel alcohol, teveel eten, teveel chocola, teveel zorgen, teveel ambitie, teveel een kort lontje, teveel van alles eigenlijk.
En omdat allemaal vol te houden zit ik dus niet te wachten op goed bedoeld advies dat ik liefde moet geven. Aan mijn kanker nog wel, die onoogelijke slecht gevormde vleesklomp. Nee, wat ik nodig heb is begrip en steun! Horen jullie dat, betweters!
Hmm, als je nu denkt ik haak af, lees dan nog even verder.
Want lieve mensen, die de moed hadden mij te vertellen dat ik met strijd niets bereik, jullie hebben gelijk! JA, JULLIE hebben gelijk en IK niet!
Daar, het is eruit. Mijn Waterloo en ik ben opgelucht. Mijn ziekte is mijn verkramping, mijn eindeloze vechtlust, mijn frustratie over rechtvaardigheid en talloze begrippen waar ik voor vecht en nooit ook maar iets mee bereik wat langer houdbaar is dan een uur, dag of week. Even een hoogtepuntje en poef! Weg is het weer.
Wat heeft mijn verzet gebroken?
Was het de shihatsu therapie van Peter in Voorschoten? Waren het de eindeloze aansporingen van mijn sister in crime marie-jose, die mij steeds weer een liefdevolle duw in de rug geeft? Waren het de youtube presentaties van Abraham Hicks over ‘align yourself with source energy’ and ‘getting in the vortex’? Waren het de toevalligheden die steeds vaker in mijn leven komen, kleine hints van een van mijn honderden FB vrienden, die in een PBtje mij een missing link sturen waar ik nou NET naar op zoek was? Waren het de ontspannen gesprekken met mijn nieuwe vriendin Karen, die mij ook Frans aanreikte die mij zijn bijzondere levensverhaal vertelde en mij leerde dat je met al je cellen kunt open staan of verkrampen? Was het de liefde voor mijn kinderen en mijn wens hun nog heel lang in hun leven te kunnen volgen, begeleiden?
Ja, dat alles en de tedx presentatie van Anita Moorjani, die ik voor het eerst 5 jaar geleden zag. Maar omdat ‘lessons are repeated until learned’ besloot ik hem toch nog eens te bekijken.
Je kunt het best zelf even kijken om te weten waarom dit mijn inzicht heeft veranderd:
Wat was het inzicht dat mij nog ontbrak? Anita zegt wat ze van haar overleden vriendin hoort; live jour life fearlessly.
Haar terugkeer in haar zieke lichaam kon zij doen in het besef dat zij nooit meer bang hoefde te zijn. Het is niet het toverstafje van God dat haar heeft genezen, maar het volledig verdwijnen van haar angst! Het vertrouwen in de alom aanwezige liefde of levensenergie die daardoor een plek kon krijgen in haar bewustzijn hier op aarde is wat haar heeft genezen. En daarom ‘LIVE YOUR LIFE FEARLESSLY’
Mijn kwartje is eindelijk gevallen!
Liefs linda
Als je meer wil weten over Anita Moorjani google haar of klik hier:
Wil je nog een tweede getuigenis bekijken die ook een wetenschappelijke basis geeft aan deze ervaring! Bekijk dan ook het interview van Eben Alexander hier:
Of zoals Micky Hoogendijk haar foto tentoonstelling noemt; ‘The other side of freedom is fear’
