Lieve mensen!
Na maanden afwezigheid ben ik weer terug om mijn verhaal te doen. Even recapitulerend; na in 2008 twee keer te zijn geopereerd aan borstkanker, heb ik alle behandelingen uitgesteld omdat er zoveel fouten werden gemaakt in de diagnose en behandelingen. Bovendien kon niemand mij vertellen wat kanker was, terwijl ik daarover op internet toch heel veel steekhoudende theorieën en logische verklaringen over las. Ik stelde mijn behandeling (7 weken bestraling, 6 maanden chemo en 5 jaar tamoxifen) uit om uit te zoeken wat kanker nu eigenlijk is en mijn leven op de orde te krijgen. 3 Maanden na de operatie zat er op de operatieplek een rijstkorrel. Die na twee jaar zou de uitgroeien tot een doperwt en jarenlang ongeveer dat formaat zou blijven en soms zelf ook weer verdwijnen. Ik zei in die tijd, wie is er ooit overleden aan een doperwt?
Mijn doperwt groeit…
Begin 2013 begon de tumor echter te groeien en werd langzaam een knikker, om in november 2013 ook uit te zaaien naar mijn lymfe. Onder mijn oksel zat ineens ook een knobbel ter grootte van een duivenei. Het leek van de ene op de andere dag te zijn gebeurd. Tot die tijd had ik alles gedaan wat de meeste kankerpatiënten doen die hun verantwoordelijkheid nemen; ik was gezonder gaan leven, liep elke dag een uur te wandelen met mijn hond, was vegetarisch gaan eten; had mijn dagelijkse porties fruit en verse groenten verdrievoudigd, was afgevallen, dronk aanzienlijk minder alcohol; had mijn stress in mijn leven onderzocht en terug gebracht; was in therapie geweest, had acupunctuur gehad, Chinese kruiden gedronken en elke dag liters zuiver water of groene thee, MMS kuren gedaan; EFT geleerd, supplementen van paddenstoelen geslikt, vermogens uitgegeven aan vitaminen, chlorella, enzyme therapie, diepe vezel massages, natrium bicarbonaat gedronken en zelfs 10 dagen gevast waarvan 6 dagen een watervast. Oh ja, en de tumor van buitenaf bewerkt met DMSO in combinatie met alles wat maar zou kunnen werken, inclusief cannabisolie.
Het mocht allemaal niet baten!Eind 2014 doe ik dan nog een test in Griekenland die mij 2000 euro kost om uit te vinden dat er eigenlijk niet zo heel veel is waar mijn tumor op reageert. Feitelijk weet ik dat ik wat betreft externe opties of geneesmiddelen op een dood spoor zit. Uit de test komt naar voren dat ook ORASAL en DCA voor mij niet werken en ook vitamine C infusen geen reactie geeft op mijn kankercellen. Die moeite kan ik mezelf dus besparen! Maar goed met het verdwijnen van ook die opties, die ik dus al die tijd nog achter de hand had…was mijn trukendoos dus leeg.
Stress, het blijft me maar achtervolgen…
Ergens was het mij al beginnen dagen dat stress invloed heeft op mijn tumor. Door een column die ik schrijf voor het Financieele Dagblad die binnen de kortste keren viral gaat, stuit in 2011 op twee overlevenden uit een kinderporno netwerk en besluit deze vrouwen te helpen hun recht te halen. Ik doe 2,5 jaar intensief onderzoek en zie en hoor de meest verschrikkelijke dingen. Ik schakel al mijn mogelijkheden in en spreek ook journalisten en andere onderzoekers die mijn verhaal en resultaten bevestigen, om vervolgens overal bij de autoriteiten en politici die ik aanspreek bakzeil te halen en raak diep gefrustreerd over zoveel onrecht. Om vervolgens te merken dat mijn tumor is gegroeid en in mijn linkerborst ook een tumor is ontstaan. Ik besluit dan onmiddellijk een punt te zetten achter mijn zelf gefinancierde recherche onderzoek. 3 weken na mijn besluit is de tumor in mijn linkerborst godzijdank ook weer verdwenen.
En ik blijk nog meer stressbronnen met me mee te zeulen! Ook hier op de blog te lezen; krijg ik afgelopen zomer een boek van een oudere vrouw die mijn interview in de krant las “The healing code” van Alex Lloyd. Ik doe weken de oefeningen en bereik dan eindelijk een doorbraak en stuit op mijn abortus trauma. Ik ruim het trauma met succes op. Ik ben ongelooflijk opgelucht! Maar ook verbaasd dat ik daar kennelijk toch nog mee rondliep. Het lichaam wordt steeds mysterieuzer voor me.
Trauma’s, diep begraven in je cel herinnering!
Door deze ervaring begrijp ik ineens dat stress echt heel diep verborgen kan zitten. In de weken die volgen gaat mijn focus automatisch naar meer informatie over dit door mij nog grotendeels onbegrepen fenomeen. Ik val van het een in het ander. De theorie van Geerd Hamer ken ik al uit mijn hoofd maar heeft mij niet verder geholpen. Ik weet niet hoe ik bij mijn stress bron moet komen. En de mensen die ik ernaar vraag kunnen mij ook niet verder helpen. Via FB krijg ik contact met iemand die mij vertelt over Ayahuasca.
Als ik het filmpje bekijk van Maria Johanna over haar eerste Ayahuasca ervaring, dat ze me stuurt val ik van mijn stoel! Maria Johanna vertelt dat in je hoofd een knopje kan worden omgezet om het onderbewustzijn te ontsluiten. In de dagen voor mij deze informatie bereikt, heb ik steeds in mijzelf gezegd en ook uitgesproken, dat ik op zoek ben naar het knopje in mijn hoofd waarmee je het leven aan en uit kan zetten! Het lijkt me een uitermate geruststellende gedachte dat jezelf ervoor kunt kiezen om dit leven te verlaten, mocht het toch allemaal uit de hand lopen. Je eigen Drion knopje zeg maar! Dit knopje wordt mij aangereikt door Maria Johanna en is de pijnappelklier, die onder invloed van DMT (Dimethyltryptamine) de poort naar het onderbewustzijn opent.
Voor meer info over Ayahuasca klik hier en hier
Quantum Hypnosis Healing Therapy (QHHT)
In de dagen die volgen bekijk ik alles wat ik kan vinden over het onderbewustzijn en Ayahuasca. Zo kom ik ook op Dolores Cannon terecht die het onderbewustzijn ontsluit via hypnose. Omdat ik de stap naar Ayahuasca nog wat te heftig vind en me daar nog niet veilig bij voel, onderzoek ik eerst de mogelijkheden om onder hypnose te gaan. Helaas kom ik erachter dat Dolores Cannon in november 2014 is overleden, bij haarzelf kan ik helaas niet meer terecht. Ik bekijk een aantal interviews met haar. Wat deze zachtaardige, oudere vrouw met een permanentje te vertellen heeft raakt me op de een of andere manier diep in mijn hart. Bekijk hier een van haar interviews
Maar via haar site kom ik erachter dat zij honderden therapeuten heeft opgeleid. Ik vind er in Nederland twee die mij kunnen ontvangen: Sanne Dijkstra en Priscilla Westerweele Bij Sanne kan ik al na twee weken terecht, bij Priscilla ga ik op de wachtlijst en kan ik pas 1 mei 2015 terecht.
In een volgend bericht schrijf ik over mijn eerste QHHT sessie bij Sanne in Groningen en vertel ik jullie waar ik mijn eerste Ayahuasca ervaring heb opgedaan.
Linda's Blog 