Stress, oliebollen en B17 (3)

Het afgelopen jaar was geen pretje, mijn man is in 2009 ontslagen. Na de verkoop van het bedrijf waar hij werkte gooide de nieuwe eigenaar het hele management eruit. Door de crisis kon hij geen werk vinden en is in 2010, net als zoveel anderen gaan ZZpen. Mijn bedrijf gaat elk jaar dat de crisis voortduurt ook steeds slechter. Kon ik het tekort aan inkomen in 2010 nog bij plussen,  in 2011 lukt dat niet meer en ook de jaren daarna moeten we erg goed opletten om rond te komen. Gelukkig weet mijn man zijn talent goed te benutten en begint met zijn bedrijf http://www.visualstrategy.nl. Langzaam bouwen we weer wat op en eind 2012 krijg ik de kans om parttime aan de slag te gaan bij een internet bedrijf dat een vrijwilligerssite wil uitbouwen. Het initiatief wordt gesteund door grote verzekeraars en men zoekt een algemene directeur. Omdat ik vrijwilligers een warm hart toedraag en ik het belangrijk vind dat we elkaar gewoon een handje helpen hier en daar, wil ik hen best helpen met mijn expertise van 12 jaar om dit initiatief tot een succes te maken en zo mijn eigen concurrent in het zadel te helpen. Soms moet je over je eigenbelang heen kunnen kijken voor het grotere geheel.

Stress een grote boosdoener

Ik zeg dus ja tegen de baan en begin eind december 20102 aan een nieuw avontuur. Binnen de kortste keren heb ik in de organisatie een probleem, ik zie dat heel veel zaken veel te lichtzinnig worden opgepakt en slordig worden uitgewerkt. Er wordt met geld gesmeten en al snel heb ik heibel omdat ik lastige vragen stel. Het is een groot politiek wespennest waar ik in terecht ben gekomen! Ondanks dat ik mijn schouders eronder zet, nachten doorwerk en denk dat ik dat toch echt in goede banen moet kunnen leiden, bereik ik het tegendeel. Tot overmaat van ramp leest een van de bestuursleden waar ik aan rapporteer over mijn alternatieve aanpak van kanker en besluit de headhunter nog even te bellen of hij gek is geworden mij voor deze baan voor te dragen. De sfeer verslechtert en ik weet niet waarom. Pas als ik van de headhunter hoor wat er gebeurt is kan ik de steeds benauwendere sfeer plaatsen. De weerstand groeit van beiden zijden en mijn tumor groeit mee. Groeit mee???

Halverwege het jaar is mijn doperwt een knikker geworden en krijg ik mijn ontslag. Als ik in de rechtszaak verwikkeld ben, heb ik plotsklaps ook een pingpong bal in mijn andere borst! Stress had ik al hoog op mijn lijstje staan, maar dat het zo snel en zoveel effect heeft op mijn doperwt? Dat had ik niet verwacht. De pingpong bal in mijn linkerborst verdwijnt even snel als hij gekomen is. Na twee weken is ie ineens ook weer weg. Niet alles is dus kanker wat er in dat lijf gebeurt. De knikker laat ik zitten, want wie is er ooit dood gegaan aan een knobbel ter grote van een knikker? En als het uit de hand loopt dan voel ik het snel genoeg.

Dat moment komt dus in november 2013 als de lymfe ook opgezet raken, of zit er ook al een tumor in?

Januari 2014

Ik ben de kerstdagen goed doorgekomen en heb me zoals altijd groot gehouden. Mijn familie heb ik verteld dat er weer een knobbel in mijn borst zit en dit keer ook in mijn lymfe. Iedereen is geschokt en vraagt me wat ik ga doen. Ik weet het niet. Ik voel me verslagen en heb geen zin weer helemaal overnieuw te beginnen met ziek zijn. Alles ging net weer lekker. Na mijn ontslag besluit ik het extra geld dat ik heb verdiend met mijn stress avontuur deels in te zetten om mijn eigen site http://www.regeltante.nl nieuw leven in te blazen. Ik heb groen licht gegeven eind oktober voor de herbouw en in januari wil ik live. In die maand pieken altijd mijn inschrijvingen en het zou doodzonde zijn als we dat nog met de oude site moeten doen. Ik werk nog een tandje extra. Als de oliebollen het vet in gaan wordt wel duidelijk dat het niet gaat lukken met de nieuwe site. Mijn inkomen zal dus nog een tijd achterblijven bij mijn verwachting. De broekriem moet weer aan en ik maak me ongerust, mijn oudste dochter is gaan studeren en wil nu ook op kamers. Waar halen we in godsnaam het geld vandaan om niet alleen fatsoenlijk te leven, maar ook om al mijn medicijnen of behandelingen die ik nog moet gaan uitzoeken te betalen??

Ik speur ondertussen internet af naar “the cure”, maar alle zuurzak en Essiac thee sites ten spijt, kan nog steeds niemand mij uitleggen waarom ik na een zwangerschap van enkele weken en een abortus, een zeer agressieve vorm van kanker heb gekregen? Ik geloof geen van de therapieën echt. Ik wil weten hoe het werkt! Op cel niveau of wat dan ook, leg mij uit: WAT IS KANKER? Hoe ontstaat het? En wat heeft mijn zwangerschap ermee te maken of de abortus?

Via mijn werk heb ik al vele weduwnaars geholpen die een oppas zochten. Steeds hetzelfde verhaal, mams in de dertig één of twee kindjes geboren , mams dood aan kanker. Zwanger zijn is levensgevaarlijk voor vrouwen denk ik al jaren, maar hoe het werkt en waarom de kans op kanker kennelijk toeneemt weet ik dan nog niet en heb ik ook geen tijd voor om het uit te zoeken. Maar nu wel! Ik moet wel.

Ik vind overal puzzelstukjes. Over HCG hormonen en dat schimmels voor hun ongeslachtelijke voortplanting ook HCG hormonen aanmaken. Zou kanker een schimmel zijn vraag ik mij af? En dat je oestrogeen levels bij een zwangerschap 2000% hoger zijn dan normaal. En dat men vroeger dacht dat het hielp om bij vrouwen met borstkanker de baarmoeder en eierstokken te verwijderen om uitzaaiingen tegen te gaan. Mooi niet dus, deze vrouwen hadden juist 80% meer kans op uitzaaiingen. Ik herinner me de uitspraak van mijn oncoloog, die zei; “Misschien wel het meest positieve aan een chemokuur is dat je daardoor in de overgang komt”, waarop ik hem boos vroeg of hij in al die jaren dan geen humanere manier had kunnen bedenken?

Ik krijg nog geen antwoord en bestel eerst maar abrikozen pitten vol met B17 in Zwolle, bij http://www.boinnk.nl. De cyanide zit samen met benzaldehyde gebonden aan twee suikermoleculen. Kanker wil suiker, de kankercel neemt de stof op en knipt er de suiker af. Dan blijft de enorm giftige combinatie van cyanide en benzaldehyde over die de cel dood. Je gewone cellen knippen het molecuul anders, waardoor er juist geen schadelijk gifstoffen vrijkomen en de cel uit de B17 voeding haalt.

Dit snap ik en klinkt logisch. Ik begin dus eind januari met het eten van 100 lucht(!) gedroogde abrikozen pitten per dag.

Wordt vervolgd…

Lees ook deel 1, deel 2